از کاکا، مسی، رونالدو وجومونگ تــــا باقری، باکری، زین الدین، فهمیده وبرونسی!

سن پائینی داشتم ونمی دانستم این وبلاگ که خیلی هاصحبتش رامی کنندچیست، چه برسد به اینکه چگونه ساخته می شود! به سن14و15سالگی که رسیدم رفتن به سایت ها و وبلاگ های خبری مختلف تبدیل گردید به عادت هرروزه ی من واین شدکه تصمیم گرفتم وبلاگ نویسی کنم.

معمولا"همه ی افراد وبلاگ اولی راکه ایجادمی کنند شخصی می نویسند اما من اولین وبلاگی راکه ایجادکردم باموضوع دفاع مقدس ایجادکردم و افتخارم درعرصه ی وبلاگ نویسی هم همین است که بااین موضوع شروع کردم، زیرا حقیقتا"هر ایرانی به طورحقیقی به دفاع مقدس و همچنین شور و عشق و حماسه های آن بدهکار است.

اولین وبلاگی که من راه انداختم همین وبلاگ است. 

این وبلاگ گرچه با اسقبال خوب عاشقان دفاع مقدس ومخاطبین ثابت خوبی روبروشد و حتی به عنوان وبلاگ برتر جشنواره ی ره آوردسرزمین نور هفتم هم معرفی گردید.

اما آمار بازدیدکنندگان آن دربرابر آمار دیگر وبلاگ ها حتی وبلاگ های باموضوعات دیگر اینجانب همیشه من را آزار می داده است. 

اینکه چراوبلاگی باموضوع دفاع مقدس بایدحتی نسبت به یک وبلاگ گروهی دانشجویی کمترمخاطب داشته باشد من رابه این فکر فرو بردکه یک اقدامی انجام دهم تاوبلاگ های دفاع مقدس باهم تعامل بیشتری داشته باشندوهمچنین یک بانک جامع شامل معرفی وظرفیت هاوامکانات وبلاگ هاوسایت های دفاع مقدس ارائه کنم تاکسانی که نیت بازدیدازسایت هارادارندبامراجعه به این بانک ضمن مشاهده ی زمینه ی فعالیت این وبلاگ هاو سایت ها زودتر به موضوعات موردنظر خود در خصوص دفاع مقدس دست یابند.

درراستای تاسیس این بانک جامع اطلاعاتی اکثریت وبلاگ هایی راکه باموضوع دفاع مقدس-شهادت وراهیان نوربودند راشناسایی وبه همکاری دعوت نمودم وحدود۷۰۰وبلاگ روشناسایی کردم و بامراجعه به آنهاازهمه ی آنهابرای پیوستن وهمکاری دراین زمینه دعوت کردم.امامتاسفانه حدود۵۰وبلاگ بیشترآمادگی خودرابرای این کاراعلام نکردندواین برای من جای تاسف داشت که چقدر ما در زمینه ی دفاع مقدس کم کاروبه تعبیرخیلی ساده تر تنبل شده ایم.

من می توانستم همه ی آن ۷۰۰وبلاگی راکه مراجعه کرده بودم وازآنهادعوت کرده بودم باتفکیک موضوع ومعرفی کامل دروبلاگم قراردهم امااین کارراانجام ندادم تاببینم چه مقدارازاین افرادی که باموضوع مرتبط بادفاع مقدس وبلاگ نویسی می کنندبه خودقبول زحمت می دهندوبرای معرفی وبلاگ خوداقدام می کنند.حقیقتا این عدم مراجعه هاامروزمراآزرده کرد.اینکه یکی ازدوستان وبلاگ نویس وعده ی طراحی یک قالب ویژه برای بانک اطلاعتی این وبلاگ راداداماتاامروزهنوزهیچ اقدامی رابرای طراحی قالب انجام ندادمراآزرده است.اینکه وبلاگ های باموضوعات دیگراینجانب مخاطبین صدهاهزاری یافته وموردلینک اکثریت وبلاگ هاقرارگرفته امااین وبلاگ کمترموردلطف دوستان وبلاگ نویس قراگرفته مرامی آزارد.اینکه چراافرادی رفتندوازجانشان گذشتندتاماجوانان امروزدرنهایت رفاه وآسایش وامنیت حرف اول رادربسیاری ازعلوم جهان بزنیم وماهیچگاه قدردان زحمات آنهانباشیم وهیچگاه درموفقیت هایادی ازآنهانکنیم مرامی آزارد.اینکه کاکاومسی ورونالدوهاامروزازباقری هاوباکری ها وزین الدین هامعروف ترومحبوب ترهستندمرامی آزارد.اینکه سریال هایی چون جومونگ به سریال پرمخاطب مردم ایران وافرادی چون جومونگ به عنوان اسطوره ای برای مردم ایران معرفی گردیده اندمرامی آزارد.اینکه داستان هایی افسانه ای که چشم بادامی هاامروز به عنوان یک داستان وافسانه ی پوچ به اسطوره ای برای خودتبدیل کرده انددربرابررشادت هاوحماسه هایی چون اروندوآزادسازی خرمشهرکه جوانان مادرهشت سال جنگ تحمیلی خلق کرده اندودربرابربرونسی هاوفهمیده های ماهیچ است ذهن همه ی مردم ماراپرمی کندوهمه راترغیب به رفتن دنبال جومونک۲و۳و۴می کندمرامی آزارد!

چراماازواقعیت هاوحماسه هایی که جوانان ومردمان خودمان خلق کرده اندگذشته ایم واسیرافسانه هاگشته ایم!!!همیشه نوشته ایم شهداشرمنده ایم وآیاهیچگاه معنای شرمندگی رادرک کرده ایم وکاری کرده ایم که کمترشرمنده ی آنهاشویم!

همیشه نوشته ایم باولایت تاشهادت وآیاهیچگاه شهادت وولایت راشناخته ایم!همیشه نوشته ایم «اینجامزارشهادست باوضوواردشوید»وآیاهیچگاه شهدارادرک کرده ایم وآیاوضوگرفتنمان صحیح است!همیشه خوانده ایم«این خاک هاشمیم سیب حرم داره»وآیااین خاک هارابااتمام احساس بوئیده ایم وبوی خاک های آنهارادرک کرده ایم!همیشه گفته ایم«کجائیدای شهیدان خدائی»وآیاهیچگاه به دنبال شهدابوده ایم وجایگاه آنهارادرک کرده ایم!وهزارآیا واماهمچون این اماوآیاها وجودداردکه بایددیدجوابی دربرابرآنهاداریم!!!!

وای کاش داشته باشم تابیش ازاین مدیون خون آنهانگردیم. مدیون جانبازی که روزرها رابابیماری وبه سختی شب می کندوهرلحظه درآروز و انتظار شهادت است نگردیم.آمین!